Primeur: Ons Genoegen speelt eigen muziekstuk van Maurice Louter

Maurice, die opgroeide in Wervershoof, kreeg de liefde voor de fanfare met de paplepel ingegoten. Zijn moeder en familie speelden jarenlang bij Ons Genoegen Wognum en het fanfarebloed stroomt ook door zijn aderen.
Als muzikant bij zijn eerste vereniging Sint Caecilia behaalde Maurice alle hafabra-diploma’s (A t/m D), maar componeren en arrangeren leerde hij zichzelf aan. Zo ontstond een eigen muziekstuk, recht uit het hart, dat op 9 juli live in première gaat, gespeeld door zijn vrienden van het fanfareorkest.

Tijdens een repetitie van Ons Genoegen Wognum gaf Maurice een korte toelichting op de compositie.
Waarom en hoe schrijf je een muziekstuk, en wat inspireerde hem voor dit werk?
We spreken af op een repetitieavond van de vereniging waarvan hij sinds 2012 lid is.
De 34-jarige Maurice is, zoals we in Westfriesland zeggen, een ‘doenig mannetje’: jeugdig, bijna kwajongensachtig, maar met een glinstering in zijn ogen wanneer hij praat over zijn passies, bugel, trompet, dj-werk, geluidstechniek, zijn gezin; partner Marleen, hun kinderen Nienke en Daan én het componeren.

Muziek maken is nog veel leuker, 
vooral als je met anderen een mooi resultaat kan neerzetten.

Wat betekent muziek voor jou persoonlijk, buiten het spelen in het orkest?
“Muziek luisteren is fijn en kan mij rust geven. Muziek maken is nog veel leuker, vooral als je met anderen een mooi resultaat kan neerzetten. Daarbij stimuleert het de hersenen in bijvoorbeeld concentratie en geheugen.”

Door een invalbeurt heb je je huidige partner ontmoet
"Ja, en daarna ben ik een Wognumer geworden. Ons Genoegen zocht in 2012 een extra trompettist voor het jubileumconcert in Theater Het Park. Ik kreeg een telefoontje met de vraag of ik misschien wilde invallen. Daarna ben ik nooit meer weggegaan bij de vereniging, waar ik Marleen ontmoette, die al 25 jaar de sopraansaxofoon bespeelt bij Ons Genoegen."

Wat bracht je ertoe om een eigen muziekstuk te gaan schrijven?
“Dit jaar ben ik dus 25 jaar muzikant en ik had mezelf voorgenomen om een concertwerk te schrijven in die 25 jaar”.
Zijn plannen bleven niet bij woorden; hij voerde ze uit. Maurice ging allereerst op zoek naar een thema of een verhaal voor zijn compositie. Gaandeweg kwam hij op het idee zijn levensverhaal erin te verwerken. Maurice: “In eerste instantie vond ik het idee wel wat arrogant, maar later bedacht ik: het kan best goed uitpakken, want het leven van een mens kan boeiend zijn”.

Zijn HaFaBra-diploma’s – en vooral de muziektheorie – kon Maurice goed gebruiken bij het schrijven van Twenty Five. Van jongs af aan had hij interesse in muziek en was hij nieuwsgierig naar hoe een compositie in elkaar zit – niet alleen blaasmuziek, maar ook hedendaagse pop. Zo bracht hij als dj inmiddels zes danceplaten uit en arrangeert hij af en toe voor de blaaskapel waarin hij speelt.

Waarom komt de inspiratie vandaan en de muziek?
“Ik ben altijd met muziek bezig – als muzikant, dj en geluidstechnicus. Regelmatig komen er nieuwe melodieën in mijn hoofd. Die zing ik dan direct in op de recorder van mijn telefoon, zodat ik ze later kan terugluisteren en verwerken. Met de software Musescore maakte ik er een compositie van.”

Het componeren van Twenty Five ging in één rijdende trein door,
van het begin tot het einde.

Hoelang heb je geschreven aan Twenty Five en waren er tijdens het schrijven momenten dat je vastliep?
"Om eerlijk te zijn: het componeren van Twenty Five ging in één rijdende trein door, van het begin tot het einde. Maar ik heb ook geleerd dat áls je ergens vastloopt, je het beter even kunt parkeren om er later op terug te komen. Ik heb het werk geschreven in drieënhalve maand."

Dacht je tijdens het schrijven aan de muzikanten die het zouden uitvoeren?
“Niet per se aan de persoon zelf, ik wilde de partijen wel uitdagend maken voor iedereen. Op deze manier is het voor iedereen leuk om te spelen.”
Het verwerken van motieven in een muziekwerk is heel gebruikelijk; dit zijn korte muzikale ideeën die vaak worden herhaald in een andere toonsoort of in een nieuw tempo. Maurice maakte hier ook gebruik van, creëerde een stukje herkenbaarheid en hij bouwde er een mooi slot aan.

Het stuk weerspiegelt je levensweg, zijn er specifieke delen of momenten in de muziek die een concreet hoofdstuk of gebeurtenis voorstellen?
“Zeker, maar wel met een grote knipoog. Zo hoor je in de muziek de verschillende fases in mijn leven: een wat tragischer stuk over een lange ziekenhuisopname, een relaxt deel dat de ontmoeting met mijn vriendin beschrijft, en een vrolijk fragment waarin het plezier over onze twee kinderen weerklinkt. Met die verschillende sferen heb ik contrasten willen creëren.”

Toen was er het moment dat het stuk ‘klaar’ was en Maurice de partituur liet zien aan professional Thomas Eveleens (dirigent Ons Genoegen). Aan hem en ook aan de orkestleden vroeg hij om verbeterpunten, met name qua notatie. Met alle tips kon Maurice zijn stuk perfectioneren.

Klinkt Twenty Five, in de uitvoering door het orkest, zoals je het in je hoofd had?
“Ja, vooral met versie 2 ben ik erg tevreden. Ik heb hierin verbeterpunten aangebracht, waaronder toonhoogtes voor een aantal instrumenten en leerde dat het belangrijk is om hetgeen wat je wilt horen goed te noteren. Aanwijzingen voor articulatie, dynamiek en tempi moeten duidelijk zijn voor de orkestleden.”

Welke emoties hoop je over te brengen op het publiek?
“Het mooie van muziek is dat je vrij bent wat betreft interpretatie. Daarbij ligt de beleving bij de één heel ergens anders dan bij de ander. Uiteraard is het mijn doel dat musici én luisteraars het een mooi muziekstuk vinden. Daarom heb ik qua melodie en tempo voor elk wat wils gemaakt, toegankelijk dus voor iedereen.”

Zou je in de toekomst nog meer willen componeren?
“Zeker, ik heb genoeg ideeën om uit te werken. Ik zit niet graag stil, maar de tijd moet er wel zijn, want er gaan heel wat uurtjes in zitten. Ik ben voor Twenty Five in gesprek met een uitgever. Eerst even afwachten hoe dit werk bij de fanfares valt.”

Welke boodschap geef je mee aan anderen die denken dat ze ‘een opleiding’ nodig hebben om iets moois te maken?
“Dat er niet per se een opleiding nodig om creativiteit om te zetten in een product. Op het moment dat je de vertaling kan maken van een gedachte naar notenpapier, heb je je doel bereikt. Uiteraard is het wel handig om te weten hoe je dit het beste kunt doen”, aldus Maurice met een knipoog.

De compositie Twenty Five wordt voor het eerst uitgevoerd door muziekvereniging Ons Genoegen o.l.v. Thomas Eveleens tijdens het concert ‘Summer Vibes’ op woensdag 9 juli in zaal Stam te Wognum. Aanvang: 19.30 uur.